Dag 8 In Nederland is dat een van de eerste dingen, die je op de lerarenopleiding afleert.
Iets eerder vertrekken en andere schoenen aan hielpen. Vandaag was ik op tijd. We zitten nu in een halve kring om de docent heen.
In vier groepjes moeten we bedenken wat we kunnen doen op een eiland, in de stad, in het bos en in de bergen. Een verkapte woord-schatoefening. Daarna is de les best saai. We moeten tabellen aanvullen in de verleden tijd, NDK, DK en soms volgt er nog een werkwoord voor als iets heel lang duurt. Dat laatste is nieuw voor mij, maar door de opstelling kan ik niet op het bord kijken. Een puzzeltje voor vanavond dus.
Vervolgens volgen er invuloefeningen, waarbij je de juiste vervoeging uit de tabel in de zin moet zetten. Door het hoge tempo kan ik nog net meeschrijven en kan ik niet mijn eigen hersenen pijnigen, zodat ik het ook begrijp. De docent gaat iedere keer gewoon het rijtje af, dus je kan van te voren uitrekenen welke zin voor jou is. Daar kies ik dan ook maar voor. In Nederland is dat een van de eerste dingen, die je op de lerarenopleiding afleert. Door het hoge tempo is de docente te vroeg klaar. De resterende tijd vult ze in met tongenbrekers om de uitspraak te oefenen. Wel een originele manier, maar ik trek toch maar de stoute schoenen aan en vraag, of het wat langzamer kan, zodat ik de stof ook kan verwerken. In de koffiepauze had ik allang begrepen dat de anderen er net zo over dachten. Ook van andere groepen hoor ik geluiden over het hoge tempo. In de pauze nemen mensen eerst een paar minuten de tijd om hun gedachten te ordenen of hun hoofd leeg te maken voor ze weer aanspreekbaar zijn.
De ene keer hebben we een uur pauze, de andere keer anderhalf uur. Het hoort altijd een half uur te zijn, maar volgende week vallen er lesdagen uit i.v.m. nationale feestdagen. Die uren worden op voorhand ingelopen met langere lessen. De keren dat we anderhalf uur pauze hebben, ga ik met een boek naar de tuin van de universiteit, die deels op het dak van de universiteitsbibliotheek ligt. Je kan mooi over de stad uitkijken of van bovenaf een kijkje nemen in de bibliotheek. In de tuin staat veel kunst en er zijn verschrikkelijk mooie waterpartijen aangelegd. Fotografen delen deze mening kennelijk, want het ene na het andere bruidspaar wordt er op de gevoelige plaat vastgelegd. Er is altijd wel een plekje in de schaduw te vinden. Het is een oase van rust tussen drukke straten. Na een half uur kan ik er dan weer tegenaan.!
