Dag 27 – Zomercursus Pools in Polen

In Nederland gaan we er het laatste weekend van de maand altijd op uit. Deze gewoonte zet ik in Polen gewoon voort. Om sentimentele redenen wil ik Lódz zien. Daar ben ik al eens eerder geweest, maar toen was het donker. Dat zette geen zoden aan de dijk. Ik twijfel lang of ik naar het Campanile Hotel of het Ibis hotel zal gaan. Ik heb niet zoveel zin in de schreeuwerige kleuren van het Ibis. Qua prijs ontlopen ze elkaar niet veel. Campanile 29 Euro per overnachting en het Ibis 30, maar daar krijg ik via mijn Accor card weer 5% korting. Mijn ervaringen met het ontbijt van Campanile zijn beter. Ik kijk hoever de hotels van het centrum liggen, maar ze liggen naast elkaar. Uiteindelijk geeft de late uitchecktijd van het Ibis de doorslag. Vervolgens zoek ik op de internetsite van Go Europe de beste verbinding van Warschau naar Lódz op. Het blijkt de Polski bus te zijn voor de belachelijk lage prijs van 6 Euro 50 voor een retourtje. Daarvoor zit ik zowel heen als terug 2,5 uur in de bus en zijn de 50 cent nog reserveringskosten.

Toch gaat het mis. Mijn bus vertrekt om 10 uur. Om kwart voor tien kom ik bij de halte aan. Op mijn metro-expeditie had ik al gezien waar de Polski-bussen staan en voor de zekerheid vraag ik het bij aankomst nog even na op het metrostation. Ik krijg dezelfde halte aangewezen als ik in gedachte had. Ik sta als enige op de halte, maar om tien uur geen bus in velde of wegen te zien. Ik check mijn telefoon nog even, want ik had aangevinkt dat ik bij vertraging een berichtje zou krijgen. Maar dan zie ik op de kruising de bus naar Wroclaw staan, die onderweg in Lódz stopt. Hij komt echter niet mijn kant op, maar steekt de kruising over. Ik begrijp dat ik op de uitstaphalte sta. Er komt iemand aanlopen, die we aanwijst waar de instaphalte is. Daar heb ik 25 minuten met mijn rug naar toe gestaan. Op het busstation koop ik een nieuw kaartje. Omzetten lukt niet omdat de instaptijd verstreken is. Er gaat iedere twee uur een bus, maar de volgende bus is vol. Ik moet vier uur wachten.

Daarom overweeg ik om terug te gaan naar het centrum, en alsnog het poppenhuismuseum te bezoeken. Alleen heb ik geen zin om met mijn koffer door het centrum te lopen, dus zoek ik een bankje in de zon op. Gelukkig zit mijn haakwerk in mijn handbagage. Als ik houten billen van het bankje krijg verhuis ik naar het terras van Costa Coffee voor de lunch. Later kom ik er achter dat er verderop in de straat markt is. Kennelijk krijg ik nog een second chance voor mijn targ = markt.

Vier uur later stap ik alsnog in de bus naar Lódz, die doorrijdt naar Berlijn. Het is een dubbeldekker. De airco nie działa = doet het niet en dan is de bovenverdieping wel erg warm. Ik kom in Lódz aan op het zeer moderne dworzec (= station) Fabricny. Ik besluit de 29 minuten naar het station te voet af te leggen. Mijn studiegenoot Oliver heeft gelijk. Te voet zie je de stad het best. Het station lag in een buitenwijk en deze wijk ziet er niet modern, eerder aftands uit. Een beetje frustrerend is dat ik de route van de bus terug blijk te lopen. Maar het hotel is een verrassing. Niet de schreeuwerige rode kleuren, maar een combinatie van bruine kleuren, bijna pastel-achtig en een hele grote kamer met een halletje en een zeer verleidelijk bed. Dat is wel iets anders dan de slaapbank waar ik al drie weken op lig. Vanavond vroeg naar bed.

Een familielid raadde mij af om naar Lódz te gaan, maar als ik dan al moest gaan, moest ik beslist naar de Piotrstraat. Dat blijkt om de hoek van het hotel te zijn. De winkels sluiten er om zeven uur, dus een half uurtje later sta ik al weer buiten, voor het stil wordt. Stil wordt? Na sluitingstijd gaat heel Lódz flaneren in deze voor het verkeer afgesloten straat. De terrasjes kunnen dat kennelijk niet aan, dus op diverse plaatsen zijn terrasjes met verdiepingen ontstaan en in welke zijstraat je ook kijkt, terrasjes, verlichting, bioscopen en andere uitgaansgelegenheden. Wat een sfeer hangt hier. Het is een studentikoze sfeer, zoals je die ook in Groningen proeft. Lodz is oorspronkelijk een fabrieksstad, een textielstad en nu is Polens belangrijkste filmacademie hier gevestigd. Vandaar de vele studenten.

Ik eet een zalige penne met kaas bij przystanek makron = macaroni-halte, geserveerd in zo'n kartonnetje wat je bij ons bij de Thai ziet. Lodz staat werkelijk bol van de muurschilderingen en de trompe d'oeuils en ik blijf fotograferen tot het te donker wordt. Ik heb nu al spijt dat ik n.a.v. het verhaal van het familielid maar één overnachting geboekt heb. Ik had de mogelijkheid om een dag eerder te komen. Ik wandel terug naar het hotel, drink iets op het terras en loop daarna naar het naastgelegen winkelcentrum, dat volgens de bordjes bij de ingang tot half tien open is. Dat klopt niet helemaal. Het winkelcentrum is wel open, maar de winkels sluiten om 9 uur.

Omdat ik lang van dat zalige bed wil genieten ga ik vroeg onder de wol en bovendien geniet ik de volgende dag van een overheerlijk ontbijt dat je tussen vier uur (!) en twaalf uur 's morgens kunt gebruiken. Ibis kent verschillende formules. Dit is een Ibis comfort en dat verschil merk je in alles. Er is ook een eigen parkeergarage. Dit adres moet ik onthouden. Na het ontbijt wandel ik naar de filmacademie, waarin zich het filmmuseum bevindt. Het doet me denken aan het cameramuseum in Ballenstedt in Duitsland, maar dan iets minder uitgebreid. Je kunt op de benedenverdieping bekijken hoe films gemonteerd worden, er is een zaal over televisiefilms en één over decors. Als ik de trap oploop wacht me een verrassing. Ik bevind me in een oud paleis en sta ineens in prachtige oude zalen. Een verdieping hoger is een expositie geweid aan Bergmann. Op de zolder is het thema kinderfilms.In de rest van het museum hangen allemaal portretten van Poolse acteurs, foto's van beroemd filmscènes en oude filmposters. Mij zegt het niet zoveel. Na een uur sta ik weer buiten. Als iemand alle films gaat bekijken, die er te zien zijn, kan hij er echter een dag zoet brengen. Let op: de openingstijden op internet kloppen niet.

Bij een kiosk koop ik twee tramkaartjes en ik rijd naar de Manifaktura, de oude textielfabriek, waar nu twee winkelcentra in zitten met veel terrasjes en een dansschool en een kegelcentrum en een paintball hal en je kunt er bungiejumpen, Er is een strand en nog veel meer. Volgens mij ben ik sneller klaar als ik opnoem wat er niet in zit. De zon schijnt, al die terrasjes zijn vol en van het strand bij de beach-bar wordt dankbaar gebruik gemaakt. Er zitten ook drie musea in: het kunstmuseum, het museum van de stad Lódz en een museum over de textielindustrie. Voor dat laatste kom ik. Voor het eerst moet ik contant betalen. Er worden rondleidingen gegeven en al is je Pools nog zo slecht, dat moet je doen, want dan worden de machines aangezet. Op de terugweg in de tram ontwaar ik nog heel veel dingen, die ik nog wel zou willen bezichtigen. En ik had hem al zo zitten omdat ik door mijn vertraging niet meer naar het openluchtmuseum net buiten Lódz kon. Om te voorkomen dat ik de bus mis neem ik voor vier Euro een taxi naar het station door simpel weg op een gele knop bij de receptie van het hotel te drukken. Dit keer zit ik beneden en heb ik een raamplaats. Ik kan maar een ding zeggen: Als je de kans krijgt neem een plaats aan het gangpad. Ik ben vrij lang en heb 2,5 uur opgepropt gezeten, mede omdat de passagiere voor mij haar stoel achteruit gezet had en lag te slapen. Maar om zeven uur sta ik weer op de metro te wachten . Ondanks file zijn we eerder dan voorzien terug in Warschau. Als het aan mij ligt, was dit niet mijn laatste keer in Lódz en ik weet er nu een goed adres voor een volgend verblijf.(nee ik heb geen aandelen Ibis).