Dag 21 Het gebouw is omstreden. Toen Lech Walesa aan de macht kwam hebben de arbeiders van de werf in Gdanks aangeboden om het gratis en voor niets af te breken.

Officieel staat er cultuur en onderwijs in het gebouw. Er zitten inderdaad twee theaters in en er schijnt ook een school in gezeten te hebben. Vroeger heette dit gebouw het Paleis van Stalin. Het was een geschenk (dar) van de Sovjets aan Polen en was zo hoog, dat je het altijd al oriëntatiepunt kon beschouwen. Het gebouw is omstreden. Toen Lech Walesa aan de macht kwam hebben de arbeiders van de werf in Gdanks aangeboden om het gratis en voor niets af te breken. Ook zijn er bouwplannen geweest om het volledig in te bouwen tussen wolkenkrabbers, zodat het niet meer zichtbaar was. Toen het gebouw 50 jaar oud was heeft iemand het op de monumentenlijst gezet. Afbreken is geen optie meer. Als toeristische attractie voldoet het prima. Voor 5 Euro mocht ik naar binnen. Voor het eerst krijg ik op mijn studentenkaart van de NHL geen korting. Ik zal niet zeggen dat ik mijn collegegeld van dit jaar er al uit heb, maar ik ga de goede kant op.

Eenmaal binnen zoef je met een lift naar het uitkijkplatform op de dertigste etage. Omdat mijn rugzak nog steeds kletsnat is heb ik een gewone tas bij me. Dat is maar goed ook. Met een rugzak mag je de lift niet in. Op de dertigste verdieping ben je trouwens nog niet bovenin. Omdat je er vijf Euro voor betaald hebt, blijf je boven natuurlijk een flinke tijd hangen, eventueel in het restaurant, maar je kunt ook in twee minuten rondlopen. Wat echt ontbreekt zijn bordjes, zoals op de TV-Turm in Berlijn, die je helpen te begrijpen wat je ziet. Verder is het niet spannend. (Of ben ik verwend?) Je kijkt tegen de hoge kantoorgebouwen aan en het uitzicht wordt aan alle kanten bedorven door tralies, die springers moeten tegenhouden. Op de lood van de verdieping eronder ligt het vol met Groschen, alsof je bij de Trevi-fontein in Rome staat.

Een kwartier later ben ik weer beneden. Het parkeerterrein ervoor is eigenlijk veel interessanter. Hier is het een komen en gaan van lange afstand bussen. De vertrektijden en de bestemmingen zijn op te zoeken op een bord, dat een studie waard is. Iedere firma ( en dat zijn er veel) heeft er zijn eigen dienstregeling opgehangen. Het ziet er chaotisch uit.. Polski bus is de grote afwezige. Daarvoor moet je met de metro naar het laatste station. Verder staat er een vliegtuig, dat als grote plantenbak dient en staat het vol met leuke kleine autootjes: oude Poolse fiatjes, die je kunt huren voor een self-guided tour door Warschau. Het doet me denken aan "Dagje DAF" in Koekange. Ik verlaat het parkeerterrein en ga winkelen in de mooie winkels aan de overkant van de straat en loop dan terug naar de binnenstad.