Dag 15 In Polen is “nee” zeggen niet gebruikelijk, dus komt men met alternatieven op de proppen. Dat leidt in zakenverkeer met Polen nog wel eens tot misverstanden.

We kunnen kiezen uit twee workshops: een over uitroepen en uitdrukkingen in het Pools, de ander over Poolse muziek. Ik twijfel. De workshop over Poolse muziek is eigenlijk bedoeld voor de lagere niveaus, maar het onderwerp spreekt me wel heel erg aan. Daar staat tegenover dat de docente, die de uitroepen en uitdrukkingen presenteert enorm leuke workshops geeft en ik vermoed dat ik daar op de lange termijn veel meer aan heb. Uiteindelijk kies ik voor de uitroepen en uitdrukkingen en daar krijg ik geen spijt van, want iedere uitdrukking gaat gepaard met een mimiek waar je in Nederland zo mee op het toneel kan. We leren sarcasme in het taalgebruik te herkennen en verkennen de grenzen van taalgebruik. In Polen is "nee" zeggen niet gebruikelijk, dus komt men met alternatieven op de proppen. Dat leidt in zakenverkeer met Polen nog wel eens tot misverstanden.

Vanmiddag werd de geschiedenis van Polen belicht aan de hand van legendes en de afbeeldingen op het papier- en muntgeld. Dat vond ik een leuke invalshoek. Het taalniveau is erg hoog. Het doet me denken aan een rondleiding, die ik ooit in Wroclaw heb gehad. Ook toen was ik achteraf heel verbaasd dat ik het volledig had kunnen volgen. Er wordt wel gebruik gemaakt van een PPT, maar daar zitten haast geen afbeeldingen in. Voor het maken van notities is het wel handig. Dan weet je tenminste dat je de hoofdpunten correct genoteerd hebt.

's Middags wandel ik op mijn gemak langs de stadsmuur, de scheiding tussen de oude en de nieuwe stad. Overigens is de nieuwe stad maar honderd jaar jonger dan de oude stad. Ik geniet van de zon. De vooruitzichten voor het weekend zijn een stuk minder. Ik heb de stadsmuur al eens vanuit een ander gezichtspunt bekeken. Toen zat ik bovenop een door paarden getrokken omnibus. Deze omnibus heeft een andere route dan de gebruikelijke toeristische vervoermiddelen en is alleen daarom al de moeite waard.

Als je langs de stadsmuur loopt staan er aan het begin een paar stalletjes, waardoor je iets heel toeristisch verwacht, maar niets is minder waar. Tussen de muren heerst een oase van rust. Her en der zijn alleraardigste terrasjes, maar niet overdadig veel. In de stadsmuur zitten twee poorten en het laatste stuk kun je ook bovenlangs lopen, waardoor je een mooi uitzicht op een park hebt. Dat deel is wel smal. Soms pas ik er met mijn (kleine) rugzak amper langs. Halverwege tref ik een achtergelaten buggy aan. Dat paste ook niet. Maar er is in geen velden of wegen een ouder met een kind te zien. Gelukkig zit het kind niet meer in de buggy.

Als ik 's avonds naar het winkelcentrum loopt passer ik een heel andere muur. Een muur, die er niet meer is. Waar het Joodse Getto heeft gestaan is een nieuwe wijk neergezet, maar de oplettende wandelaar ziet dat in de stoep een koperen markering is aangebracht op de plaats waar de muur van het getto stond. Er is nog een muur in Warschau, die het bekijken waard is, of eigenlijk waar je beslist achter moet kijken. Warschau heeft een begraafplaats met praalgraven van al dan niet beroemde polen. Ik ben erop gewezen, toen ik met iemand mee reed. Ik heb begrepen dat dit zeer de moeite waard is, dus ik heb het op mijn things to do lijstje gezet.