Dag 14 De Polen zijn al lang overgestapt op bier, met Tyskie en Żywiec op de eerste plaats, gevolgd door Lech en Żubr.

Huiswerk en wat dies meer zij. Terug in het warme Warschau begin ik aan een korte week. Toen ik Warschau vertrok was het 36 graden en vandaag schijnt het 34 graden te zijn. Het landklimaat doet zich gelden. Altijd gewapend met een fles water in de tas loop ik naar de universiteit. De winkels zijn nog niet open, de toeristen nog niet wakker en hier en daar worden de laatste sporten van het defilé van gisteren opgeruimd, zoals vlaggen en confetti.

We krijgen dagelijks huiswerk op. Naar aanleiding van het lange weekend moesten we een opstel schrijven van 180 woorden. Thema: een avontuurlijke reis. Doordat we gisteren in de file terecht kwamen en meer dan vier uur deden over een rit van 2,5 uur heb ik alleen een kladversie bij me, waarin ik vertel over de eerste keer datik allen op vakantie ging met vier tienerkinderen. Persoonlijk vind ik naast data en jaartallen de werkwoorden komen en gaan het grootste struikelblok van de Poolse taal. Ze komen niet alleen voor met twee aspecten (onvoltooid en voltooid), maar ze zijn ook nog heel onregelmatig en komen met heel veel voorvoegsels voor, waardoor ze iedere keer een andere betekenis krijgen. Ik ben een kampioen in ze door elkaar halen en bij zo’n reisverhaal wordt dat natuurlijk meteen zichtbaar.

We gaan vanochtend van start met een incomplete groep. Nog niet iedereen is terug van het lange weekend. De aandacht wordt vandaag gericht op de zesde naamval. Daarvoor wordt een tekst van de bekende tekstschrijfster Agnieszka Osiecka gebruikt: Na calych jeziorach ty. Voor de uitleg worden wederom tabellen van de methode Krok po Kroku gebruikt. Dat vind ik een beetje irritant omdat ik die methode door en door ken. Ik wil e.e.a. graag op een andere manier uitgelegd krijgen. Zo voelt het niet als vooruitgang. Ook het huiswerk bestaat dit keer uit liedjes luisteren, om te wennen aan de voorzetsels, die een bepaalde naamval regeren. We moeten onder andere W kinie w Lublinie van Brothauk beluisteren.

De film is vandaag helaas niet om over naar huis te schrijven. Iedere film wordt door een docent of een professor ingeleid. De film The last Family is een familieportret van een schilder, waarvan ik de schilderijen niet mooi vind. Dat geld eveneens voor de film. Na een half uur pak ik mijn tas en verlaat ik de zaal. Terwijl de anderen nog verder kijken zit ik heerlijk met een boek op een terrasje in de zon achter een Mojito.

Mojito en Lemonade, citroenwater met ijs en mint, verkocht vanuit fietskarretjes, die lijken op onze ijscomannen, zijn de absolute zomerhit. Op de terrasjes zie je amper Wodka. De Polen zijn al lang overgestapt op bier, met Tyskie en Żywiec op de eerste plaats, gevolgd door Lech en Żubr. Hier en daar zie je ook Heineken en Calsberg. Bij ons kun je aan uithangborden en parasols zien wat waar verkocht wordt, hier staan overal demonstratief ligstoelen met het merk dat verkocht wordt. Als je daar eenmaal in zit, kom je never nooit meer omhoog. De stoelen zijn er ook twee persoons. Dan lijkt opstaan me helemaal een klus als je een slok op hebt. Overigens heb ik de afgelopen jaren al heel wat Poolse feestjes bezocht en zelfs als er gratis geschonken werd, waren de bezoekers hooguit aangeschoten. Echt dronken heb ik maar één keer gezien.

Zoals bij ons de sigarettenmerken een waarschuwing op de verpakking hebben, is dat – veronderstel ik – in Polen bij alcoholreclames het geval. Op de muur tegenover ons leslokaal is drie verdiepingen hoog een bierreclame op de muur geschilderd, met daarboven een duidelijke waarschuwing. Bij mij is de boodschap aangekomen. Ik haal de volgende keer weer zo’n heerlijke spinazie-smoothie.