Dag 13 Poolse gastvrijheid. Een groot goed, maar ik heb er altijd moeite mee dat ik als gast geen helpende hand mag uitsteken.
Op zaterdag wil ik met de bus naar Torun, waar een foodf estival is op de boulevard. Helaas blijken de opgegeven bustijden niet te kloppen. Als ik de eerstvolgende bus neem zal ik niet op tijd zijn voor de BBQ. Ik kruip met een boek in de tuin en om vier uur zitten we met z’n negentienen te barbeknoeien. Er komt amper vlees aan te pas. Het gezin heeft een grote boomgaard en moestuin en er gaan courgettes, aubergines en champignons op de gril en dat wordt aangevuld met heel veel salades en compote. Compote is hier trouwens drinkbaar, zo dun is het. Na afloop wordt er iets met rood fruit in hele kleine kopjes geserveerd. Er blijkt een enorme hoeveelheid alcohol in te zitten. Het lijkt wel alsof ik pure wodka drink. Bij vertrek staan er voor de gasten manden met fruit klaar. Wie hier eerder is geweest weet dat al en heeft uit voorzorg een tas meegenomen. Poolse gastvrijheid. Een groot goed, maar ik heb er altijd moeite mee dat ik als gast geen helpende hand mag uitsteken. Daarom bied ik aan om de volgende dag van de resterende appels Hollandse appelmoes te maken.
’s Avonds wil de dochter des huizes nog naar het concert waarmee het food festival wordt afgesloten en ik vergezel haar. Haar favoriete zanger treed op en de vorige keer was ze er niet in geslaagd om kaartjes te bemachtigen. Helaas staan de boxen verkeerd afgesteld en ik besluit nog even een kijkje op het festivalterrein te nemen. Fast food festival zou een betere benaming zijn. Er staat een onnoemlijke rijk frietkraampjes naast elkaar, maar eigenlijk is hier alles wel te krijgen: thais, crepes, noem maar op. Alleen een fatsoenlijke kop koffie kan ik er niet vinden. Bij de stand waar de plaatselijke lekkernij, gemberkoekjes, worden verkocht in tassen van het festival, moet ik even denken aan de huishoudbeurs, maar dan in de open lucht. Bij terugkomst is mijn gezelschap helemaal lyrisch. Ze mocht met de zanger op de foto.
De volgende dag zijn de resten van de BBQ op slimme wijze in een omelet verwerkt. Na de kerkdienst rijden we met z’n allen naar Torun, waar een groot deel van de winkels gewoon open is. De plaatselijke kerk is trouwens niet berekend op al te veel bezoekers, dus staan de mensen buiten geduldig te luisteren naar de preek. In Torun lopen we na een bezoek aan een cukiernia (banketbakker) langs de stadsmuur en bewonderen we de resten van een oude brug. Rond 1600 waren er in heel Polen maar drie bruggen over de Visula. Eventueel kun je je vanaf de brug 30 minuten rond laten varen over de rivier, maar als we aankomen is de boot net weg.
In de binnenstad worden al voorbereidingen voor Santa Maria getroffen. Er zal een film worden geprojecteerd op de muren van het kerkplein. Als je wilt kun je je in de binnenstad rond laten rijden met elektrische autootjes, die eruit zien als old-timers. In Warschau wordt Santa Maria trouwens gevierd met een groots defilé. Bij terugkomst heeft Babcia het eten al op tafel.
