Dag 1 Akademik is het Poolse woord voor studentenhuis. Toen ik om een kwartier voor middernacht uit de taxi rolde was er wel een probleempje.

Toen twee maanden geleden duidelijk werd dat mijn partner niet mee kon naar Warschau besloot ik maar helemaal het studentenleven in te duiken. Voor de prijs hoef je een hotelkamer niet te laten. Omdat ik lid ben van de Accor club

had ik naar Ibis hotels gekeken. Dan had de hond in noodgeval probleemloos meegekund. Een tweepersoons kamer in een Ibishotel kost 33 Euro per nacht. - niet per persoon!- De kamers in het studentenhuis kosten 44 ZL voor een bed in een tweepersoonskamer en 60 ZL voor een een- persoonskamer.  Twee kamers delen telkens een keukentje en een badkamer met WC en douche, die zich in een soort voorportaal van de kamer bevinden.

 

De eerste reservering voor Dormatary 4 maakten we eind mei telefonisch. Er werd een eenpersoonskamer beloofd. Voor de zekerheid stuurden we er een mail achteraan en sneller dan snel kwam er een bevestigingsmail, waarin de reservering weliswaar werd bevestigd, maar er een slag om de arm werd gehouden wat betreft de eenpersoonskamer. Een maand lang met iemand een kamer delen, die ik niet ken? Ik besloot het te pionieren.

 

Verder was het best lastig om informatie te vinden. Er waren amper foto's op internet. Wat moest er mee? Beddengoed, handdoeken, servies? In de week voor vertrek mailden we hierover en vroegen meteen of er direct bij aankomst betaald moest worden. Tot onze grote schrik kwam er met kerende post een mail terug, waarin stond dat er geen reservering op mijn naam aangetroffen was en dat alles inmiddels vol was. Ik kreeg het telefoonnummer van Dormatary  6. Daar zou ik het kunnen proberen. Dormatary 6 bood mij direct een kamer aan en ik kon nog kiezen uit slapen op een één- of een tweepersoons-

kamer.

 

Inmiddels had ik ook de reserveringsbevestiging naar DS4 gemaild en kennelijk had inmiddels de volgende receptionist dienst. Er stond een andere afzender onder de mail en deze Piotr had mijn reservering gevonden en kondigde aan dat ik de volgende dag gewoon kon inchecken. Beddengoed is aanwezig.

Handdoeken e.d. moest ik zelf meenemen. Dat scheelde weer ruimte in de koffer. Ik had een voorkeur voor DS4 boven DS6, omdat de medestudenten ook in DS4 gehuisvest zijn. Dus ik zei mijn kamer in DS6 weer af. Twee kamers in Warschau voor één persoon leek me wat veel van het goede.

Toen ik om een kwartier voor middernacht uit de taxi rolde was er wel een probleempje. Op een lijst van 120 namen stond mijn naam weliswaar als 15e, maar bij al die andere namen stond een kamernummer en de mevrouw achter de receptie had niet de autoriteit om daar zelf een kamer aan toe te voegen, of nummers om te ruilen. Als alternatief bood ze me iets aan wat waarschijnlijk de EHBO-brancard moest voorstellen. Ik bedankte vriendelijk. Ze stuurde om kwart over twaalf. een sms naar Piotr. Als hij het probleem had veroorzaakt, moest hij het ook maar oplossen.  Ze liet het voorkomen alsof Piotr ten onrechte

een last-minute boeking had goedgekeurd. Maar Piotr sliep en bleef slapen. Ik kreeg een fottel (= fauteuil) aangeboden. Ondertussen belde ik twee maal naar   DS6, maar daar werd niet opgenomen.

Na mij kwamen nog twee gasten aan, die tot mijn grote verontwaardiging probleemloos een kamer kregen. Na de tweede maakte ik mij zo boos, dat ze ter plaatse een oplossing bedacht. Op de derde verdieping lag een Russische dame alleen op een tweepersoons kamer. Die moest ik maar wakker maken en dan daar op de kamer gaan slapen. Bezwaard heb ik dat gedaan. Ik had een bed! Na een kort nachtje zat ik met de Russische dame te ontbijten op een van de krukjes in de keuken. Alles zag er keurig, schoon en nieuw uit. Iedere student heeft een bureau, een stoel een kast en een kruk ter beschikking. Voor een

maand is dat genoeg! Borden en bestek had ik zelf meegenomen, alleen had ik met mijn suffe kop een vork en twee lepels ingepakt, dus ik zat mijn smeerkaas met een lepel op mijn cracker te smeren.

 

Na mijn eerste dag op de universiteit zocht ik Piotr op in z'n kantoortje. Przepraszam voor en Przepraszam na. ( = Ik verontschuldig mij). Ik stelde voor contact op te nemen met DS6, om te kijken wat ze daar voor mij konden betekenen. Hij reageerde teleurgesteld. U blijft toch wel in DS4? Hij keek zoekend om zich heen en vond toen een sleutel van iets dat of de logeerkamer is, of een kamer voor personeel dat blijft overnachten. Mij is het nog steeds niet duidelijk. De kamer heeft een kitchenette met waterkoker en magnetron, een aparte WC met wastafel en een bankbed, zoals je dat in iedere Poolse huiskamer vindt. Ik ben meteen akkoord gegaan. Een bankbed is toch beter dan vier weken op een kruk. Ik slaap nu in een tweepersoons bed en heb misschien wel de grootste kamer  van DS4. Alleen moet ik 's morgens even twee verdiepingen naar beneden om te douchen in de personeelsruimte. Maar ook dit is allemaal even nieuw en schoon.

Mij hoor je niet meer klagen. Alleen voor een mes moet ik  nog even naar de winkel.