Voor zaterdag staat er een bezoek aan Polin het Joodse museum op het programma. Dat is op loopafstand van het studentenhuis. Je kunt het als het ware hinkelen. Daarom ben ik er al lang en breed geweest. Met “weer een museum over de oorlog ” in mijn hoofd ging ik er naar binnen. Niets was minder waar.<\/p>\n
In de tijd dat Polen een verbond had gesloten met Litouwen, begin 16e eeuw als ik het wel heb, werd Polen geregeerd door de Sejm, maar kende ook koningen. Een van die koningen had een bijvrouw, Esther, bij wie hij twee zonen had. Esther was Joodse en de koning was de Joden goed gezind en verleende hen allerlei rechten. Met lichtbeelden en muurschilderingen wordt de ontwikkeling van het Jodendom vanaf den beginne\u00a0uitgelegd, met verschillende accenten per stad. Ik vond het fascinerend. Het museum bestaat uit zes zalen en toen ik nog in zaal vier was werd ik door een mevrouw op mijn schouders getikt. Het was kwart voor zes. Ze gingen sluiten. Ik was al meer dan vier uur binnen. Met mij busladingen Isra\u00ebli\u00ebrs in traditionele dracht. Ik heb ook met verbazing naar het grote aantal kinderen in dit museum gekeken dat zich vergaapte aan maquettes en interactieve presentaties. Misschien moet je voor de recente Joodse geschiedenis naar de twee zalen waar ik nog niet geweest ben. Voor mij was het precies goed zo.<\/p>\n
<\/p>\n
<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"